Linda Akkermans ploegt vogelverschrikkers van DPG omver

We wisten niet dat DPG ze nog in huis had, maar ze bestaan nog: scherpe columnisten met een kritisch oog voor de feiten van de realiteit. Bij de grootste uitgever van Nederland (behalve zusterkranten NRC & Telegraaf bezitten ze zo'n beetje alles + de Tina & Donald Duck) hebben ze in 2016 de opperhoofdredacteur van Parool, Trouw, AD en De Volkskrant onder luid applaus en loftuitingen weggepromoveerd maar dankzij onthullingen van Gyrath & De Vlieger bleek dat een cover-up voor een ranzige #MeToo-zaak. En waar alle hoog van de toren toeterende twitterfeministes met een tiencentperwoordcontract bij Christian van Thillo hun streepmondjes gesloten houden, is één dappere columniste in een panterprint opgestaan, met haar nagels naar buiten:

"Toch worden nog veel zaken in de doofpot gestopt. Komen smeerlappen weg met hun daden. Of krijgen ze weliswaar hun ontslag, maar wordt hun perverse gedrag bedekt met lovende woorden in een stukje op Intranet. Ik blijk dus bij zo’n bedrijf te werken. In 2016 werd bij uitgeverij DPG, waar deze site ook onder valt, de Belgische topman Jaak Smeets de laan uitgestuurd. En terecht, want hij zou vrouwen ongewenst hebben willen zoenen en onder hun rok hebben betast. Door DPG werd destijds echter naar buiten gebracht dat Smeets het tijd vond ‘om nieuwe horizonten op te zoeken’. Plus een hoop ge-‘dankjewel Jaak, je was geweldig!’ Nog net niet ondertekend met ‘xxx’ van de grootste baas.

[...]

Als we over elke piemelpronkende loser moeten schrijven, kunnen we bijlages vol tikken. Ik had echter wél gehoopt dat ik bij een bedrijf werk dat de waarheid niet anders verpakt dan dat-ie is. Een bedrijf waar in ieder geval intern aandacht was geweest voor deze zaak. Je mag er als baas immers nooit blind vanuit gaan dat er niet nog meer is voorgevallen."

Kijk Sheila. Zo moeilijk is het dus niet.

What happens in the Stamcafé, is een interne kwestie

De kroegen waren weer langer open en dat hebben ze geweten bij de spoedeisende hulp. Mooi, ook gewonde zuipschuiten zijn een teken dat de natuur aan het genezen is. Ze moet alleen nog even uitrazen. In de stilte tussen storm Eunice & Franklin is hier een megamix vol grensoverschrijdende stijlloze muziek, achtergelaten afgelopen week in de krochten van de panelen, waar de meest vreselijke dingen gebeuren zoals mensen die grappen maken, mensen die sarcastische grappen maken, mensen die recepten uitwisselen of een gedichtje schrijven en mensen die plaatjes draaien. Prima bedrijfscultuur voor een blogkroeg. Nee, dan DPG. Als ze bij de Uitpersgroep niet druk zijn met hun personeel slavendrijven totdat hun personeel gaat procederen, zijn ze wel de verkeerde broodschrijver valselijk van bepotelings aan het betichten. En nu blijkt ook nog eens dat hun bedrijfstop met de schuldige witte billen op een #MeToo-doofpot zit. Erik de Vlieger, die ouwe boef, wist het boven water te krijgen. En wat krijgt GeenStijl als we keurig de nu bekende feiten opnoteren over de Vlaamse papiervariant van Talpa, waar hoogmorele titels doorgaans de plattekarren-parade van schuldvingerwijzers aanvoeren, maar de redacties zich nu in een luidruchtig zwijgen hullen? 

EEN ONGEVRAAGDE "DICKPIC" VAN EEN PROMINENTE COLUMNISTE!!1! Nou jaaaaaa zeg! Zo gaan we toch niet met elkaar om in deze kroeg? Proest. Eeh, proost.